Ovie dve oči, natopeni od solzi,
ne se prazni kako tvoite.

Ovie dve molnji što prodiraat niz kamen,
nikogaš ne kje te vidat.

Ovie dve race, napnati kako čekan,
kje te frlat vo nebidnina.

Ovie dva meča dogledanje kje ti rečat
i glava kje ti odzemat.

No ti kje dojdeš onamu kade što ne si povikan.
Ti kje dojdeš vo mojot son.

Ova e edno srce i spremno e da im prosti
i na bedni kakov što si ti.

Sepak, ti kje baraš način da me posetiš tajno,
tamu kade što sum nemokjen.

Ti kje dojdeš mojot son, ti kje dojdeš...
Spremno kje te prečekam, so pogled kje te presečam.